Γιατί η Ιστορία επαναλαμβάνεται.....

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία»

Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.)

This is the End...

Πόσες φορές στη ζωή μας θα χρειαστεί να κλείσουμε έναν κύκλο; Να τερματίσουμε ένα ταξίδι: Να βάλουμε ένα τέλος σε κάτι ωραίο ή άσχημο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, και να πάμε παρακάτω; Κάποιες φορές το κλείσιμο του κύκλου είναι προσωπική μας επιλογή, ενώ κάποιες άλλες είναι μια υποχρεωτική διαδικασία… Ο εν λόγω «κύκλος» μπορεί να αφορά διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς μας… Μπορεί να κλείνει ο κύκλος μιας σχέσης, μιας φιλίας, μιας δουλειάς, να αλλάζουμε σπίτι, πόλη, χώρα κλπ…

Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον εν λόγω κύκλο σαν ένα ταξίδι… Ένα ταξίδι με πολλές στάσεις, όπου υπάρχουν ευχάριστες εκπλήξεις αλλά και βαθιά λύπη….. Γιατί και η ζωή, είναι ένα ταξίδι στο χρόνο… Με ευχάριστες & δυσάρεστες στάσεις…
Τι συναισθήματα μας δημιουργούνται όταν χρειάζεται να κλείσουμε ένα κύκλο; Να τερματίσουμε αυτό το ταξίδι και να ξεκινήσουμε ένα νέο; Ευχάριστα ή δυσάρεστα; Μάλλον και τα δύο…

Στην αφετηρία του ταξιδιού, συναντάς ανθρώπους που ξεκινούν το ίδιο ακριβώς ταξίδι με εσένα… Αρχικά θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι όλοι ανεβαίνουμε στο ίδιο μέσο μεταφοράς, με το οποίο θα ξεκινήσουμε το ταξίδι... Στην πορεία, κάποιοι από αυτούς θα συνεχίσουν μεν το ταξίδι, αλλά θα «κατέβουν» από το δικό μας μέσο… Θα κατέβουν ακόμα και άνθρωποι που θεωρούσες ότι είναι κοντά σου… Δεν θα είμαστε πια συνταξιδιώτες, αλλά απλά άνθρωποι με έναν κοινό προορισμό… Δεν θα υπάρχει τίποτα κοινό πια μεταξύ μας…. Τίποτα που να μας ενώνει… Απλά θα ξανασυναντηθούμε στον τερματισμό… Αντίστοιχα θα υπάρξουν και άτομα που θα «ανέβουν» στο δικό σου μέσο… Άτομα που χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, δεν είχε τύχει να έρθετε κοντά… Θα γίνουν όμως, έστω και καθυστερημένα, «συνταξιδιώτες» σου..Ποτέ δεν είναι αργά….
Αυτά είναιτα άτομα στα οποία πρέπει να δίνεις ιδιαίτερη σημασία.. Στα άτομα που παραμένουν στο δικό σου μέσο, και συνεχίζουν μαζί σου αυτό το ταξίδι… Στους «συνταξιδιώτες» σου…

Έτσι και οι δικοί μου «συνταξιδιώτες», αποδείχθηκαν στην πορεία πολύ σημαντικοί για εμένα… Και αποδείχθηκαν πολύ σημαντικοι, γιατί απλά γίναμε φίλοι…. Και απολαύσαμε το ταξίδι… Για μια δικιά μας Ιθάκη… Δεν ξέρω αν το ταξίδι θα είναι γεμάτο με γνώση, όπως θα ισχυριζόταν ο Καβάφης, αλλά με εμπειρίες ήταν σίγουρα!!!

Πιστεύω ότι το μυστικό του δικού μου ταξιδιού, που σχεδόν τελειώνει, ήταν ότι απόλαυσα και τις πιο μικρές του στιγμές… Κάποιοι λένε ότι όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου, χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής… Ότι είναι σαν να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες... και επειδή η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας, πρέπει να χαλαρώσεις και να ακούσεις τη μουσική πριν τελειώσει το τραγούδι… Αυτό προσπάθησα να κάνω και εγώ.. Να δω την κάθε μέρα σαν ένα έργο τέχνης… Όμορφο και μοναδικό… Προσπάθησα να κάνω το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο… Να μαζεύω καθημερινά εμπειρίες που θα με κάνουν καλύτερο… εμπειρίες και στιγμές που θα γεμίζουν… Προσπάθησα να βολευτώ με τους συνταξιδιώτες μου και να πάρω το καλύτερο στοιχείο από τον καθένα από αυτούς.

Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ τώρα που θα τελειώνει το ταξίδι..... Ναι, αυτό πιστεύω. Ο «χωρισμός» από μερικούς φίλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα με στενοχωρήσει… Έτσι όμως είναι κάθε ταξίδι: γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς…....αλλά χωρίς επιστροφή…

Αυτό που με κάνει ευτυχισμένο, είναι η σκέψη, ότι ήταν ένα καλό ταξίδι, και ότι άξιζε τον κόπο…. Ένα ταξίδι που μου άφησε νοσταλγία και όμορφες αναμνήσεις ….

Έρωτας…

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να αποδώσει απλά και με τεχνοκρατικό τρόπο τι είναι ο έρωτας; Να διατυπώσει με λέξεις τα μαγευτικά αυτά ανάμεικτα συναισθήματα, που σου δημιουργούνται όταν είσαι ερωτευμένος; Προσωπικά ένα τέτοιο εγχείρημα το θεωρώ ακατόρθωτο... Δεν είναι δυνατό να αποδώσεις και να ερμηνεύσεις με λέξεις, ένα τόσο ξεχωριστό για τους ανθρώπους συναίσθημα…. Το μόνο που ίσως μπορεί να κάνει κάποιος, είναι απλά να καταγράψει τις όποιες σκόρπιες σκέψεις του έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεται των έρωτα και την αγάπη… ή ίσως όταν σκέφτεται το πρόσωπο που του τα προκαλεί… Σκέψεις που σαν σύνθεση μπορεί να μην βγάζουν νόημα (άλλωστε ποιος πιστεύει ότι ο έρωτας & η λογική συμβαδίζουν;;) αλλά εξετάζοντας τις ξεχωριστά, σίγουρα θα μας θυμίζουν κάτι…. Όμορφο η άσχημο…. Ευχάριστο ή δυσάρεστο…. Και αν δεν μας θυμίζουν κάτι, σίγουρα θα μας θυμίζουν κάποιον/κάποια…..

Αναμφισβήτητα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο έρωτας είναι ο θρίαμβος του παραλογισμού πάνω στη λογική… Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός σοφού και ενός ηλιθίου όταν ερωτεύονται… Τι μπορεί να μας συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε; Όταν η όλη κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχό μας και όταν το «κέντρο λήψης αποφάσεων» έχει μεταφερθεί από το μυαλό στην καρδιά; Πόσο μπορεί ο έρωτας να αλλάξει την συμπεριφορά μας και τον τρόπο σκέψης μας; Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ…. Ας επιστρέψουμε όμως στο αρχικό ερώτημά μας… Τι είναι τελικά ο έρωτας;

Έρωτας είναι:

• Αυτό που μας κάνει να προφέρουμε το όνομά της με διαφορετικό τρόπο… Όταν δίνουμε την αίσθηση ότι το όνομά της, είναι «ασφαλές» στο στόμα μας…



• Να φοράς όσο πιο συχνά γίνεται, ένα ρούχο σου που είχε πει ότι της άρεσε..



• Αυτό που σε κάνει να περπατάς πραγματικά αργά όταν είσαστε μαζί… Αυτό που σε κάνει να προσπαθείς να νικήσεις το χρόνο, μόνο και μόνο για να επιμηκύνεις το διάστημα που θα είσαστε μαζί… Απλά για να μεγιστοποιήσεις την απόλαυση που σου προσφέρει κάθε δευτερόλεπτο δίπλα της…



• Αυτό που κάνει κάθε λεπτό από την ώρα που περνάς μαζί της, να αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή»



• Η σκέψη της, που «πλημμυρίζει» κάθε βράδυ το μυαλό σου την στιγμή που πέφτεις για ύπνο… και την σκέφτεσαι ακόμα…. Και ενδεχομένως την βλέπεις στον ύπνο σου….



• Εκείνη η συνθήκη, κατά την οποία η ευτυχία της είναι ουσιαστική για τη δική σου (Robert Heinlein)



• Είναι το περίεργο αυτό συναίσθημα που νιώθεις όταν αυτή είναι μακριά σου..



• Αυτό που σε κάνει να μην βλέπεις άλλο κόσμο γύρω σου όταν την κοιτάς…



• Αυτό που μονοπωλεί τη σκέψη και το ενδιαφέρον σου… Η εικόνα της στο μυαλό σου….



• Αυτό που σε κρατά ξύπνιο, μόνο και μόνο για να την χαζεύεις να κοιμάται…



• Να αγαπάς ειδωλολατρικά κάποιο δώρο που σου έχει κάνει…



• Αυτό που σε κάνει να χαμογελάς κάθε φορά που την κοιτάς…



• Αυτό που σε κάνει να αρέσουν πράγματα που πριν μισούσες… .και σου αρέσουν γιατί απλά είναι δικά της….



• Αυτό που σε κάνει να ξεπερνάς κάθε φορά τα όρια σου… Να ανακαλύπτεις νέες πτυχές του χαρακτήρα σου…

• Αυτό που σε κάνει να μην νιώθεις, αλλά να συνεχίζεις απλά να ζεις...
  
  
• Αυτό που σε κάνει να την βλέπεις πάντα σαν να είναι περιποιημένη και να φοράει τα καλά της…..



• Αυτό που σε προκαλεί να κάνεις τα πάντα μόνο και μόνο για να την δεις…



• Αυτό που σε κάνει να βλέπεις ένα πρόσωπο με ατέλειες ως τέλειο



• Αυτό που σε κάνει να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος….



• Αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτή είναι ο μόνος λόγος ύπαρξης σου…



• Αυτό που σε κάνει να θες να δώσεις χαρά, παρά να θες να τη νιώσεις ο ίδιος…. Αυτό που σε κάνει μόνο να δίνεις και όχι να ζητάς….



• Αυτό που σε κάνει να την αγαπάς «όχι μόνο για αυτό που είναι, αλλά για αυτό που είσαι εσύ όταν βρίσκεσαι δίπλα της..»



• Αυτό που σε έκανε να την σκέφτεσαι όλη την ώρα που διάβαζες αυτό το κείμενο…

Τα γίνεται όμως στις περιπτώσεις που ο εν λόγω έρωτας δεν είναι αμοιβαίος; Οι άντρες αγαπούν σπανίως και έντονα, οι γυναίκες συχνά και λίγο… Τι πρέπει να κάνει κάποιος σε αυτές τις περιπτώσεις; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το να πληγώνεσαι για κάτι που αγαπάς…

Ο έρωτας και η αγάπη απονέμονται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα απροσδόκητα… Προσφέρονται ακόμα και όταν οι άλλοι δεν τον αναγνωρίζουν και δεν τον εκτιμούν… Το να προσφέρεις σε κάποιον όλη σου την αγάπη δεν είναι σίγουρο ότι θα σου ανταποδοθεί! Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε…

Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για να αγαπήσεις, αλλά χρειάζεσαι μια ολόκληρη ζωή για να ξεχάσεις…

Πόσο βαρύ είναι όμως το τίμημα του έρωτα; Μάλλον πολύ βαρύ… Και ανάλογα την περίπτωση μπορεί να γίνει και ασήκωτο...

Ο χειρότερος τρόπος να χάσεις κάποια που αγαπάς.... είναι να είσαι δίπλα της, αλλά αυτή να μην είναι εκεί....

Περί ήττας….

Πόσες φορές μας έχει τύχει να «ηττηθούμε» στην ζωή μας; Να χάσουμε μια «μάχη» ή ακόμα χειρότερα ολόκληρο τον «πόλεμο», σε θέματα εργασιακού, προσωπικού και οποιουδήποτε άλλου είδους ενδιαφέροντος; Δυστυχώς αρκετές… και το κακό είναι ότι μάλλον κάποια στιγμή θα ξαναχάσουμε…. Ήττα… μια λέξη που μας δημιουργεί αρνητικούς και άβολους συνειρμούς, μια λέξη που μας θυμίζει δυσάρεστες και μελαγχολικές καταστάσεις…. Μια κατάσταση που υποδηλώνει ότι είτε δεν χειριστήκαμε την υπόθεση σωστά, είτε ότι δεν δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας ή εν τέλει ότι υποκύψαμε στην ανωτερότητα του αντιπάλου…
Ποια πρέπει να είναι όμως η στάση μας απέναντι στην ήττα; Πως πρέπει να τη διαχειριζόμαστε; Ποια θα πρέπει να είναι η τακτική μας; Θα πρέπει ο φόβος μια ενδεχόμενης αποτυχίας να μας αποθαρρύνει από το να προσπαθήσουμε; Σε καμία περίπτωση… Προσωπικά πιστεύω ότι αποτυχία δεν είναι να μη πέσεις , αλλά να μη σηκώνεσαι όταν πέφτεις… Σίγουρα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο να αποτυγχάνεις, αλλά τουλάχιστον θα έχεις δοκιμάσει…

«Είναι σκληρό να αποτύχεις, αλλά είναι πιο σκληρό το να μην δοκιμάσεις»
(Ρούσβελτ)

Το πιο σημαντικό όφελος από μια ήττα, γιατί ναι υπάρχει και όφελος, είναι η γνώση και η εμπειρία που θα αποκομίσεις…

«Ο συνετός άνθρωπος διορθώνει τα σφάλματά του, συγκεντρώνοντας πείρα από τα σφάλματα των άλλων».
(Πολλιος Συρος)

Τα λάθη και τις ήττες μας όχι μόνο πρέπει να τις αναγνωρίζουμε, αλλά και να μαθαίνουμε από αυτές… Μια ήττα δεν σημαίνει απαραίτητα και καταστροφή… Και μάλιστα τις περισσότερες φορές έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα… Εξαρτάται πως θα την χειριστεί ο καθένας μας… Λένε οτι η Η ήττα εξελίσσει τον εξελιγμένο και εξαγριώνει τον ανεξέλικτο… Αναγνωρίζοντας σήμερα ένα χθεσινό μας λάθος, ή ήττα, διακηρύσσουμε ότι είμαστε σοφότεροι από χθες… Ότι στο μέλλον δεν θα συμπεριφερθούμε ανάλογα, ότι θα αξιολογήσουμε καλύτερα την κατάσταση, ότι θα αναλύσουμε καλύτερα τα δεδομένα, και πάνω από όλα θα είμαστε ακόμα πιο προετοιμασμένοι για μια νέα ενδεχόμενη ήττα… Γιατί ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό…
Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν είναι ουσιαστικό, είναι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη… Τα λάθη του παρελθόντος που μας οδήγησαν σε μη επιθυμητές καταστάσεις…. Το λανθάνειν είναι ανθρώπινο, αλλά μόνο για μια φορά…. Το δις εξαμαρτείν όμως, όχι….. Θεωρώ ότι όλη η ουσία του σημερινού θέματος συνοψίζεται μόνο σε μια φράση :
ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ……
Και στον αισθηματικό τομέα; Εκεί τι γίνεται; Ισχύουν τα ίδια; Μήπως οι μεταβλητές είναι διαφορετικές; Μήπως μια ενδεχόμενη ήττα σε αυτόν τον τομέα είναι πιο οδυνηρή;

«Τις μεγαλύτερες ήττες, τις έχουμε φάει και θα τις φάμε, από τα πιο μεγάλα μας όνειρα..»
(The Muppet show girl)

Ο αισθηματικός τομέας είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, όπου όπως κάθε μάχη, περιλαμβάνει νίκες και ήττες…. Ο τρόπος για να τις διαχειριστούμε είναι πολύπλοκος…. Θα πρέπει να μαθαίνουμε από τις ήττες μας; Ασφαλώς… Θα πρέπει να παίρνουμε το μάθημα;; Εξαρτάται…..Give me reason but don't give me choice, cause i'll just make the same mistake again...

Αν ραγίσει το γυαλί…

Πόσες φορές έχει τύχει να μιλήσουμε ή να συμπεριφερθούμε άσχημα σε πρόσωπα που μας περιβάλλουν και μετά να το μετανιώσουμε; Αντίστοιχα, πόσες φορές έχει συμβεί να είμαστε αποδέκτες αναίτιων «επιθέσεων» και άσχημων συμπεριφορών από άτομα του περιβάλλοντός μας, τα οποία μετά ζητούν συγχώρεση για τις πράξεις τους; Σίγουρα και οι δύο περιπτώσεις έχουν τύχει σε όλους μας, και δεν θα ήταν ούτε η πρώτη αλλά δυστυχώς ούτε και η τελευταία φορά… Πόσο μπορούν αυτά που κάνουμε, λέμε η ακόμα και υπονοούμε να επηρεάσουν τους άλλους; Μήπως κάποιες φορές τους επηρεάζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό που να καθιστούν δύσκολη τη συγχώρεση; Και αν ναι, ποια είναι αυτά τα στοιχεία συμπεριφοράς που μετατρέπουν τις απλές & καθημερινές παρεξηγήσεις (οι οποίες επιλύονται με ένα απλό συγνώμη, ένα τηλέφωνο, ένα καφέ κ.α.)σε « ανεξίτηλα» σημάδια στο μυαλό και την ψυχή του άλλου; Τι είναι αυτό που τις διαφοροποιεί; Χωρίς αμφισβήτηση τα εν λόγω στοιχεία είναι τελείως υποκειμενικά και διαφέρουν ανάλογα με την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου… Σε μια προσπάθεια γενίκευσης των «στοιχείων» στον πληθυσμό, θεωρώ ότι σημαντικοί τομείς για εμάς τους άνδρες είναι η αξιοπρέπεια και ο καλώς εννοούμενος εγωισμός…. Δύο τομείς που αν «προσβληθούν», «πληγωθούν» ή και «θιγούν», θέτουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην επανασύνδεση οποιουδήποτε είδους σχέσης (φιλική, αισθηματική, συγγένειας κλπ). Πόσο εύκολα θα συγχωρούσαμε κάποιον/α που θα μας έκανε να αισθανθούμε άσχημα για αυτό που είμαστε; Για τον ίδιο μας τον εαυτό; Που θα μηδένιζε το εγώ μας; Μάλλον δύσκολα…. Οι άνθρωποι και ειδικά οι άνδρες μπορεί να ξεχάσουν τις τους έχει πει, να ξεχάσουν τι τους έχεις κάνει, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ το πώς τους έκανες να αισθανθούν… Στις περιπτώσεις αυτές η σχέση διαταράσσεται για τα καλά, αφήνοντας δυστυχώς ανεξίτηλα σημάδια… Εύκολα μπορούμε να παρουσιάσουμε την σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων σαν μια ήρεμη λίμνη, όπου η άσχημη συμπεριφορά, με την μορφή μιας πέτρας, πέφτει μέσα στη λίμνη και ταράζει τα μέχρι τότε ήρεμα νερά…. Τα νερά κάποια στιγμή θα ηρεμήσουν ( οι λογομαχίες, τα νεύρα, τα «μούτρα» δηλαδή θα σταματήσουν) και η λίμνη (σχέση) θα επανέλθει στην προηγούμενη κατάστασή της...Η πέτρα όμως θα μείνει για πάντα εκεί…. Σαν ανεξίτηλο σημάδι… Μια πληγή στο υποσυνείδητο μας που θα μας θυμίζει τα άσχημα συναισθήματα που μας δημιούργησαν οι πράξεις/τα λόγια/ η συμπεριφορά των άλλων και θα μας αποτρέπει από το να ξεχάσουμε ότι έχει συμβεί και να αρχίσουμε από την αρχή…. Το γυαλί θα έχει πλέον ραγίσει και ποτέ ξανά δεν θα είναι το ίδιο…

About Life….

Πόσες φορές μας έχει τύχει να περάσουμε μια «δύσκολη» μέρα; Να βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μας; Να είναι «επίπονη» η καθημερινότητα μας; Να μας απασχολούν μικρά ή μεγάλα προβλήματα; Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με ανάλογες περιστάσεις στο παρελθόν, και δυστυχώς θα ξαναβρεθούμε στο μέλλον…. Πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις εν λόγω καταστάσεις; Τι στάση πρέπει να τηρούμε απέναντι στη ζωή; Τα μάτια μας είναι αυτά που βλέπουν τη ζωή, σαν κόλαση ή παράδεισο. Η ζωή όπως κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις… Θετική και αρνητική… Μπορούμε, και πρέπει να επιλέξουμε τη θετική πλευρά…. Να επιλέγουμε να βλέπουμε το ποτήρι πάντα μισογεμάτο…. Η ζωή είναι η προσπάθεια νίκης ή αδράνεια ήττας… Εμείς αποφασίζουμε αν θέλουμε να είμαστε με τους νικητές ή με τους χαμένους….Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό; Και όμως είναι… Η ζωή αποτελείται από ένα σύνολο επιλογών:

Εμείς αποφασίζουμε πως θα αντιδράσουμε σε όλες τις καταστάσεις,

Εμείς αποφασίζουμε πως οι άλλοι άνθρωποι θα επηρεάζουν τη διάθεσή μας,

Εμείς αποφασίζουμε αν θα είμαστε σε καλή η κακή διάθεση, και τέλος

Εμείς αποφασίζουμε πως θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας… Αν θα την αγαπήσουμε ή αν θα την μισούμε….

Επιλέγουμε την θετική πλευρά της ζωής…..

Κάθε μέρα, ώρα, λεπτό και δευτερόλεπτο της ζωής μας πρέπει να είναι ξεχωριστό…. Ο χρόνος χαρακτηρίζεται από «κόστος ευκαιρίας»... Κάθε λεπτό που «σπαταλάμε» όταν είμαστε προβληματισμένοι, στενοχωρημένοι ή και τσαντισμένοι, είναι ένα λεπτό ευτυχίας που «χάνουμε» και δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ…

Δυστυχώς πολλές φορές ζούμε τη ζωή μας «τρέχοντας» πίσω από το χρόνο… Βλέπουμε το μέλλον και ξεχνάμε να ζήσουμε το σήμερα, που είναι και ο μοναδικός πραγματικός χρόνος… Όταν τρέχουμε παλαβωμένα για να πάμε κάπου χάνουμε τη μισή χαρά της διαδρομής.. Είναι σαν να πετάμε ένα δώρο που ποτέ δεν ανοίξαμε... Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας..Ο χρόνος μπορεί να είναι ίδιος για όλο τον κόσμο, αφού όλοι έχουμε 24 ώρες για κάθε μέρα, αλλά η σημαντική διαφορά έγκειται στο πως τον «περνάει» ο καθένας μας… Πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή… Αν ξοδεύουμε το χρόνο και τη δύναμη μας για μικρά και ασήμαντα πράγματα, δεν θα βρούμε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά…

Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν κατ’ ανάγκη τα πάντα και τα καλύτερα. Απλά κάνουν ότι καλύτερο βρεθεί μπροστά τους….

Η ζωή πρέπει να είναι ένα σύνολο εμπειριών που μας γεμίζουν, και όχι μια απλή επιβίωση…. Πρέπει να προσπαθούμε και να ονειρευόμαστε… Κι αν τα όνειρα μας δεν βγουν αληθινά, θα είμαστε ευτυχείς που ονειρευτήκαμε….

Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε ακούσει η διαβάσει το εξής: «Όταν γεννήθηκες, έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν. Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε όταν πεθαίνεις, να είσαι ο μόνος που θα χαμογελάς ενώ όλοι γύρω σου θα κλαίνε..». Αν κάτι θα πρέπει να μας στενοχωρεί, δεν είναι το ότι η ζωή μας κάποια στιγμή θα τελειώσει, αλλά το ότι δεν πρόκειται να ξαναρχίσει…

Η ζωή είναι μικρή και δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη..Σε ένα mail που έλαβα πρόσφατα και έδινε συμβουλές για το πώς πρέπει να ζει κάποιος τη ζωή του, ανέφερε τα εξής:

«Καταπάτησε τους κανόνες,

Συγχώρεσε γρήγορα, Φίλα αργά,

Αγάπησε αληθινά, Γέλα ανεξέλεγκτα,

Και ποτέ μην διώχνεις ότι σε κάνει να γελάς!!!!»

Η πιο χαμένη μέρα είναι εκείνη που δεν γελάσαμε…(Σοφοκλής)

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καλύτερη αντίδραση όταν η ζωή μας δίνει λεμόνια, είναι να ζητάμε τεκίλα και αλάτι και να καλούμε φίλους να έρθουν…..

Control is an Illusion…

Πόσο εύκολο είναι να έχεις τον πλήρη έλεγχο; Πόσο εύκολα μπορούμε να επιβληθούμε στους εαυτούς μας; Μπορούμε να επιτύχουμε πλήρη έλεγχο σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας;

Αφορμή για το σημερινό κείμενο είναι η φράση που μου είπε ο κολλητός μου..

«… Control is an illusion..»

Όντως είναι έτσι; Όντως ο πλήρης έλεγχος είναι μια αυταπάτη; Μια ψευδαίσθηση;

Αν δεχτούμε ότι η συμπεριφορά μας είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει από το συνδυασμό της λογικής και των συναισθημάτων μας, τότε πόσο εύκολο είναι να διατηρήσουμε τον πλήρη έλεγχό της; Μάλλον δύσκολο…. Αν όχι αδύνατο…

Πόσες φορές έχουμε παραβλέψει αυτά που μας «υπαγορεύει» η λογική μας, και κινούμαστε με μοναδικό γνώμονα το συναίσθημα; Να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι αντίθετο με την λογική, αλλά εσύ να επηρεάζεσαι από το συναίσθημα…. Να κάνεις κάτι και την ίδια στιγμή να το μετανιώνεις…

Πόσο εύκολο είναι να περιορίσουμε τα συναισθήματά μας; Να τα τοποθετήσουμε μέσα σε ένα πλαίσιο από «πρέπει»; Και αν αυτά τα πρέπει μας κάνουν δυστυχισμένους; Μας καταπιέζουν; Μας δημιουργούν άσχημα συναισθήματα; Μας στερούν πρόσωπα & πράγματα που μας αρέσουν;

Θεωρώ ότι οι άντρες είμαστε επιρρεπείς στην διατήρηση του ελέγχου…. Σίγουρα κάποιος από εμάς θα έχει παρασυρθεί τουλάχιστον μια φορά σε θέματα που υποτίθεται ότι μπορούσε να ελέγξει…. Ίσως γιατί ενεργούμε περισσότερο με βάση το συναίσθημα….

Το κακό με τους άνδρες είναι ότι πιστεύουμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε τον έλεγχο στα πάντα… Ότι τίποτα δεν θα ξεφύγει εκτός ορίων και ότι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την συμπεριφορά και τα συναισθήματα μας, αμέσως μόλις το αποφασίσουμε… Ότι σαν άντρες έχουμε τη δύναμη να το περιορίσουμε και να το αναστρέψουμε…(οτιδήποτε και αν είναι αυτό….)

Χαρακτηριστικά μου έρχεται στο μυαλό μια φράση από μια διαφήμιση ουίσκι : «Man is the power of his character»….. Ισχύει όμως αυτό; Η δύναμη του χαρακτήρα μας μπορεί να διατηρήσει τον απόλυτο έλεγχο; Μήπως τελικά control is an illusion???

Καλή Αρχή!!

The-man’s-world…Μια σελίδα που έχει ως στόχο να αποτελέσει το «καταφύγιο» των αντρικών σκέψεων αλλά και ενδιαφέροντος… Να αναφερθεί σε θέματα που απασχολούν τους άντρες κάθε ηλικίας...Ασήμαντα ή Σημαντικά…. Προσωπικά αλλά και γενικά…. Γιατί σε γενικές γραμμές οι άντρες έχουμε έναν δικό μας, μοναδικό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα αλλά και ενεργούμε…. Ένας τρόπος που σίγουρα διαφέρει από το «γουρούνια », που συχνά αναφέρουν οι γυναίκες… The man’s way of thinking….

Η αντρική λογική…
Η αντρική λογική που δίνει απαντήσεις σε όλα τα «περίεργα» για τις γυναίκες ερωτήματα… Που σύμφωνα με την εν λόγω λογική, είναι απόλυτα φυσιολογικό το να θες να απολαύσεις ένα αγώνα ποδοσφαίρου αντί να κάνεις οτιδήποτε άλλο, να βγεις με τους κολλητούς σου και όχι μαζί της, ή ακόμα και το να θες να κάτσεις μόνος σου για λίγο στο σπίτι και να μην κάνεις τίποτα… Να κοιτάς απλά το ταβάνι….
Η αντρική λογική που μπορεί να ερμηνεύσει ακόμα και την πιο παράξενη και αλλόκοτη συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι άντρες….
Η αντρική λογική που αποτελεί την καλύτερη απάντηση στο πάθος που δείχνουμε για τις Γυναίκες… στις προσπάθειες που κάνουμε για να τις κατακτήσουμε… στην απογοήτευση που νιώθουμε από την απόρριψή τους… Ερμηνεύει ακόμα και το διαχωρισμό που κάνουμε ανάμεσα σε «κοπέλα για σχέση» και «κοπέλα για …οτιδήποτε άλλο»…. Ένας διαχωρισμός που επηρεάζει τόσο την ένταση, όσο και το πάθος των ενεργειών που κάνουμε για να τις κατακτήσουμε…
Η αντρική λογική που κάνει κάποιους από εμάς να αντιμετωπίζουμε της γυναίκες ως «θηράματα» και να αναλαμβάνουμε το ρόλο του κυνηγού, ενώ κάποιους άλλους από εμάς να αναλαμβάνουμε ένα διαφορετικό, ενδεχομένως πιο παθητικό ρόλο…. Η αντρική λογική που οδηγεί τους μεν σε ένα «ανελέητο καμάκι», και τους δε σε άλλους πιο ρομαντικούς τρόπους προσέγγισης… Και δύο είναι κατά εμάς σωστοί… Απλά αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος… Αποτελούν μια διαφορετική θεώρηση για ένα μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι…
Αντί για επίλογο…
Θα επιζητούσαμε την επιείκεια σας… Το σημερινό κομμάτι αποτελεί το πρώτο μέρος μιας προσπάθειας για τη δημιουργία μιας σελίδας που θα ασχολείται με τα θέματα που σκέπτονται οι άντρες..Τόσο το περιεχόμενο όσο και η ίδια η σελίδα, θα βελτιώνονται συνεχώς…. Περιμένουμε την άποψη σας, τα σχόλια σας, τις απορίες σας, θέματα στα οποία θα θέλατε να αναφερθούμε καθώς και τις προτάσεις και τις υποδείξεις σας… Η συμμετοχή σας, θα αποτελέσει την κινητήριο δύναμη για εμάς και την προσπάθειά μας… Και μια παράκληση προς εσάς… Αν σας αρέσουμε, ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΜΑΣ!!