Περί ήττας….

Πόσες φορές μας έχει τύχει να «ηττηθούμε» στην ζωή μας; Να χάσουμε μια «μάχη» ή ακόμα χειρότερα ολόκληρο τον «πόλεμο», σε θέματα εργασιακού, προσωπικού και οποιουδήποτε άλλου είδους ενδιαφέροντος; Δυστυχώς αρκετές… και το κακό είναι ότι μάλλον κάποια στιγμή θα ξαναχάσουμε…. Ήττα… μια λέξη που μας δημιουργεί αρνητικούς και άβολους συνειρμούς, μια λέξη που μας θυμίζει δυσάρεστες και μελαγχολικές καταστάσεις…. Μια κατάσταση που υποδηλώνει ότι είτε δεν χειριστήκαμε την υπόθεση σωστά, είτε ότι δεν δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας ή εν τέλει ότι υποκύψαμε στην ανωτερότητα του αντιπάλου…
Ποια πρέπει να είναι όμως η στάση μας απέναντι στην ήττα; Πως πρέπει να τη διαχειριζόμαστε; Ποια θα πρέπει να είναι η τακτική μας; Θα πρέπει ο φόβος μια ενδεχόμενης αποτυχίας να μας αποθαρρύνει από το να προσπαθήσουμε; Σε καμία περίπτωση… Προσωπικά πιστεύω ότι αποτυχία δεν είναι να μη πέσεις , αλλά να μη σηκώνεσαι όταν πέφτεις… Σίγουρα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο να αποτυγχάνεις, αλλά τουλάχιστον θα έχεις δοκιμάσει…

«Είναι σκληρό να αποτύχεις, αλλά είναι πιο σκληρό το να μην δοκιμάσεις»
(Ρούσβελτ)

Το πιο σημαντικό όφελος από μια ήττα, γιατί ναι υπάρχει και όφελος, είναι η γνώση και η εμπειρία που θα αποκομίσεις…

«Ο συνετός άνθρωπος διορθώνει τα σφάλματά του, συγκεντρώνοντας πείρα από τα σφάλματα των άλλων».
(Πολλιος Συρος)

Τα λάθη και τις ήττες μας όχι μόνο πρέπει να τις αναγνωρίζουμε, αλλά και να μαθαίνουμε από αυτές… Μια ήττα δεν σημαίνει απαραίτητα και καταστροφή… Και μάλιστα τις περισσότερες φορές έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα… Εξαρτάται πως θα την χειριστεί ο καθένας μας… Λένε οτι η Η ήττα εξελίσσει τον εξελιγμένο και εξαγριώνει τον ανεξέλικτο… Αναγνωρίζοντας σήμερα ένα χθεσινό μας λάθος, ή ήττα, διακηρύσσουμε ότι είμαστε σοφότεροι από χθες… Ότι στο μέλλον δεν θα συμπεριφερθούμε ανάλογα, ότι θα αξιολογήσουμε καλύτερα την κατάσταση, ότι θα αναλύσουμε καλύτερα τα δεδομένα, και πάνω από όλα θα είμαστε ακόμα πιο προετοιμασμένοι για μια νέα ενδεχόμενη ήττα… Γιατί ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό…
Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν είναι ουσιαστικό, είναι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη… Τα λάθη του παρελθόντος που μας οδήγησαν σε μη επιθυμητές καταστάσεις…. Το λανθάνειν είναι ανθρώπινο, αλλά μόνο για μια φορά…. Το δις εξαμαρτείν όμως, όχι….. Θεωρώ ότι όλη η ουσία του σημερινού θέματος συνοψίζεται μόνο σε μια φράση :
ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ……
Και στον αισθηματικό τομέα; Εκεί τι γίνεται; Ισχύουν τα ίδια; Μήπως οι μεταβλητές είναι διαφορετικές; Μήπως μια ενδεχόμενη ήττα σε αυτόν τον τομέα είναι πιο οδυνηρή;

«Τις μεγαλύτερες ήττες, τις έχουμε φάει και θα τις φάμε, από τα πιο μεγάλα μας όνειρα..»
(The Muppet show girl)

Ο αισθηματικός τομέας είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, όπου όπως κάθε μάχη, περιλαμβάνει νίκες και ήττες…. Ο τρόπος για να τις διαχειριστούμε είναι πολύπλοκος…. Θα πρέπει να μαθαίνουμε από τις ήττες μας; Ασφαλώς… Θα πρέπει να παίρνουμε το μάθημα;; Εξαρτάται…..Give me reason but don't give me choice, cause i'll just make the same mistake again...